Chorobotwórcze mikroorganizmy, takie jak bakterie, wirusy, pasożyty czy pierwotniaki, zakażają organizm ludzki bardzo rożnymi drogami.
W większości chorób zakaźnych do infekcji dochodzi drogą kropelkową: go gardła, oskrzeli i płuc z wdychanym powietrzem dostają sie niewidoczne gołym okiem drobiny kurzu, pyłu, a wraz z nimi znajdujące się w otoczeniu bakterie i wirusy. W ten sposób zarażamy się na przykład grypą czy ospą.
Jeżeli organizm jest w pełni zdrowy, wówczas układ odpornościowy eliminuje patogenne elementy, jakie wnikają do dróg oddechowych. W sytuacji przemęczenia, stresu czy braku snu siły obronne ustroju są osłabione i wówczas rozwija się choroba- np. zapalenie płuc, oskrzeli lub angina.
Do zarażenia może dojść również przez krew, a więc w wypadku, gdy do wnętrza organizmu dostaną się drobiny zakażonej krwi innego człowieka. Współcześnie każda dawka krwi lub substancji krwiopochodnej, jaka ma być przetoczona pacjentowi, jest wielokrotnie badana. Dlatego ryzyko infekcji tego typu u osób przebywających w szpitalu jest mało prawdopodobne. Najczęściej droga krwiopochodną zakażają się narkomani, ponieważ wielokrotnie uzywają niejałowych strzykawek i igieł, niekiedy pożyczonych od innych uzależnionych osób. Na zarażenie chorobą przez krew są również narażeni pracownicy służby zdrowia, przede wszystkim chirurdzy i pielęgniarki, ponieważ mogą niechcący ukłuć się podczas iniekcji lub w czasie operacji igłą zabrudzoną krwią chorego.
Inną drogą infekcji jest zanieczyszczona rana.
Skóra bowiem oprócz wielu innych zadań pełni również rolę ochronną, osłaniając wnętrze organizmu przed środowiskiem zewnętrznym. W momencie przerwania ciągłości skóry dochodzi do odsłonięcia tkanek, a bakterie znajdujące się w otoczeniu wnikają do rany, a następnie do jej okolicy, później do pozostałych narządów.
Do zakażenia może również dochodzić drogą płciową. Patologiczne bakterie, wirusy, pierwotniaki i pasożyty mogą bowiem znajdować się w płynie wydzielanym przez gruczoły błony śluzowej pokrywającej ściany pochwy i srom oraz w płynie nasiennym.
Podczas aktu seksualnego narządy płciowe kobiety i mężczyzny pozostają wystarczająco długo w bliskim kontakcie, dlatego drobnoustroje są w stanie przez błonę śluzową przedostać się do organizmu partnera.
Do zarażenia może dojść już po jednorazowym kontakcie z osobą chorą. Zasada ta dotyczy wszystkich chorób wenerycznych, nie ma od niej wyjątku. Co ciekawe, u osoby od której może zarazić się partner seksualny, nie muszą wystąpić jakiekolwiek objawy – nierzadko sprawia ona wrażenie zupełnie zdrowej. Jest tak dlatego, że czas od zarażenia do pełnego rozwoju schorzenia bywa niekiedy bardzo długi. Infekcja jednak, wcześniej czy później, da o sobie znać.
Do chorób przenoszonych drogą płciową należą zarówno choroby bakteryjne, jak i wirusowe.
Najpowszechniej znanym schorzeniem jest nabyty zespół zaniku odporności, określany w skrócie jako AIDS. Choroba ta wywołana wirusem HIV, polega na powolnej, stopniowej i nieuchronnej całkowitej utracie odporności organizmu. Osoby dotknięte tym schorzeniem nie mają żadnej możliwości obrony przed najłagodniejszymi drobnoustrojami. Zwykle infekcje, które u innych osób nie wywołują jakichkolwiek objawów, potrafią w krótkim czasie doprowadzić do śmierci chorego na AIDS. Błahe dolegliwości, takie jak katar czy zaczerwienione gardło, stanowią o pełnoobjawowym AIDS poważne zagrożenie życia. Jednak nie od razu dochodzi do zupełnego braku odporności.
Po zakażeniu niekiedy przez wiele lat człowiek nie odczuwa żadnych symptomów tej groźnej choroby. W ciągu pierwszych kilku miesięcy po zakażeniu we krwi pojawiają się przeciwciała skierowane przeciw wirusowi HIV. Wówczas na podstawie specjalnego badania można rozpoznać infekcję. Podczas kolejnych miesięcy i lat powoli spada liczba limfocytów, czyli komórek układu odpornościowego. Ich niedobór powoduje, że organizm nie jest w stanie bronić się przed żadną infekcją, co z kolei prowadzi do śmierci.
Do chorób przenoszonych drogą płciową zalicza się również wirusowe zapalenie wątroby.
Schorzenie to może być wywoływane przez kilka drobnoustrojów, z których najważniejsze to HBV i HCV. Choroba ta jest bardzo rozpowszechniona na świecie i występuje częściej niż AIDS. Pierwsze objawy pojawiają się kilka miesięcy po zakażeniu i są to takie dolegliwości, jak: niestrawność, pobolewania w prawym podżebrzu, spadek wagi ciała oraz najbardziej charakterystyczny objaw- żółtaczka. Niezwykle ważne jest, by w wypadku żółtego zabarwienia skóry i białek oczu jak najszybciej udać się do lekarza.
Na podstawie badania krwi można wówczas rozpoznać wirusowe zapalenie wątroby oraz wdrożyć odpowiednie postępowanie terapeutyczne. Niestety, czasem leczenie farmakologiczne oraz dietetyczne nie przynoszą oczekiwanych rezultatów; proces zapalny powoli postępuje, stopniowo prowadząc do marskości wątroby, a w końcu do całkowitej niewydolności tego narządu. Wówczas jedyną próbą ratunku może się okazać przeszczep wątroby.
Do częstszych schorzeń przenoszonych drogą płciową należy również opryszczka narządów płciowych, spowodowana infekcją HSV- 2
W jej przypadku w krótkim okresie na skórze i błonach śluzowych zewnętrznych narządów płciowych oraz ich okolic pojawiają się bolesne zmiany o charakterze pęcherzyków, owrzodzeń lub krost. Towarzyszy im ból i pieczenie podczas oddawania moczu. Z cewki moczowej, u kobiet również z pochwy, wydobywa się zapalna wydzielina. Niekiedy dochodzi także do zapalenia błony śluzowej macicy i jajowodów u kobiet oraz prostaty u mężczyzn, co może stać się przyczyną nieodwracalnej niepłodności. Leczenie opryszczki bywa niekiedy bardzo trudne, ponieważ dolegliwość ma tendencję do nawrotów.
Przykładem bakteryjnej choroby przenoszonej drogą płciową jest kiła. Schorzenie to ma charakter ogólnoustrojowy, dotyczy bowiem wielu narządów
Infekcje może obejmować każdy unaczyniony narząd lub tkankę organizmu; może również przenosić się z matki na płód, wywołując tak zwaną kiłę wrodzoną. Pierwszym objawem kiły jest wrzód twardy- niebolesne, samoistnie gojące się owrzodzenie, w obrębie narządów płciowych. W tym okresie chory może zakażać swojego partnera seksualnego. Późniejsze okresy kiły prowadzą, nieraz po wielu latach, do uszkodzeń skóry, serca i mózgu.
W ostatnich latach obserwuje się tendencję do coraz wcześniejszej inicjacji seksualnej. Część nastolatków zupełnie nieprzygotowanych psychicznie, społecznie, a niekiedy nawet biologicznie podejmuje współżycie płciowe. Sytuacja ta może mieć powazne, negatywne konsekwencje dla ich psychicznego i fizycznego zdrowia. Młody wiek rozpoczęcia aktywności seksualnej oraz duża liczba partnerów są największymi czynnikami ryzyka zarażenia się chorobami wenerycznymi. Do infekcji może dojść już przy pierwszym kontakcie seksualnym. Nie istnieje żadna stuprocentowa metoda zabezpieczenie się przed chorobą weneryczna. Jedynym pewnym sposobem uniknięcia zakażenia jest utrzymywanie kontaktów seksualnych wyłącznie z jednym partnerem przez całe życie i wzajemna wierność.
Ryzyko choroby przenoszonej drogą płciową zmniejsza, choć nie eliminuje całkowicie, stosowanie prezerwatyw.
Kondomy wykonane z gumy lateksowej mogą mieć mikroskopijnej wielkości uszkodzenia, przez które jeszcze mniejsze wirusy swobodnie przenikają. Inne metody antykoncepcji nie pełnią żadnej funkcji ochronnej przed chorobami wenerycznymi. Największym błędem jest przyjmowanie za prawdziwe deklaracji nowo poznanych osób na temat ich zdrowia i przeszłości seksualnej. Niestety, partnerzy mogą długo pozostawać zupełnie nieświadomi swojej choroby, mogą również zakażać innych świadomie. Lekkomyślność niekiedy wiąże się z cierpieniem bądź utratą życia.
- CZĘSTE ZMIANY PARTNERÓW SEKSUALNYCH, BEZ ODPOWIEDNIEGO ZABEZPIECZENIA, ZWIĘKSZAJĄ RYZYKO ZAKAŻENIA!
- PREZERWATYWY ZMNIEJSZAJĄ RYZYKO ZAKAŻENIA SIĘ CHOROBĄ WENERYCZNĄ, ALE NIE ELIMINUJĄ GO CAŁKOWICIE!
- CHOROBY GINEKOLOGICZNE ZMNIEJSZAJĄ MIEJSCOWĄ ODPORNOŚĆ, A TYM SAMYM ZWIĘKSZAJĄ RYZYKO ZAKAŻENIA SIĘ PODCZAS KONTAKTÓW SEKSUALNYCH!
- NIEKTÓRE CHOROBY WENERYCZNE MOGĄ BYĆ PRZYCZYNĄ NIEPŁODNOŚCI!
- W PRZYPADKU JAKICHKOLWIEK WĄTPLIWOŚCI NALEŻY JAK NAJSZYBCIEJ ZGŁOSIĆ SIĘ DO LEKARZA!
- WCZEŚNIE PODJETA TERAPIA CZĘŚTO PRZYNOSI CAŁKOWITE WYLECZENIE!
